Voorbereiden
Al jaren gaan we samen (eerst met ons tweetjes, nadien met ons viertjes) ieder avontuur aan. Ik geef het toe, we zijn niet zo'n goede 'op voorhand' planners :) Enkel onze reisbestemming stond vast, maar later vanaf dat de kinderen er waren planden we voor alle zekerheid toch ook maar waar we zouden slapen, je weet toch nooit met kinderen. Al de rest van onze avonturen zou zichzelf wel uitwijzen. Althans, daar rekende ik na al die jaren blindelings op Jelle. Hij zou ons de weg wel wijzen naar de mooiste plekjes. Dat was gewoon zo !
Vastberaden besloot ik een aantal maanden geleden dan toch dat we met ons drietjes op vakantie zouden gaan. Hoe of wat, daar had ik nog geen idee van, dat zou zich allemaal wel uitwijzen. En dat deed het ook. De bestemmingen waren snel gekozen, uiteraard voor een groot stuk in functie van de kinderen en dat het een auto/kampeervakantie zou worden dat stond ook snel vast ! Nu nog een grotere auto (want met mijn kleine Hyundai i20 zouden we niet zo ver geraken, aangezien wij altijd gewoon waren het groots te zien in een camionette of Ford Ranger)
Maar toen kwam die lockdown voor Covid 19. Ik zag mijn wilde plannen als sneeuw voor de zon verdwijnen. Een auto zag ik dan ook niet meteen meer als prioriteit op het lijstje staan. Maar de weken vlogen voorbij en plots mochten we dan toch terug op vakantie.
Alle hens aan dek voor een nieuwe (tweedehands) wagen. Vooral ene met een grotere koffer :) Ook dat verliep met de hulp van vrienden en familie redelijk van een leien dakje en paste als een puzzeltje in elkaar. Vandaag maakte ik alles voor de verzekering in orde, donderdag mag ik de nieuwe wagen ophalen en zondag zijn we weg.
Maar de voorbereidingen vragen meer van me dan ik verwacht had. Terwijl ik vroeger enkel voor de inpak, lekkernijen en kinderen bezighouden zorgde, moet ik nu alles op me nemen. Het plannen, de reisroute, de inpak, de bezigheden voor de kinderen, kampeergerief nakijken, stapelen in de auto... alles zo een beetje wat ik vroeger zo vanzelfsprekend vond.
Dus werd het me al snel duidelijk dat ik dit nu toch een beetje anders moet aanpakken voor mijn gemoedsrust. Meer voorbereiding, meer stoppen onderweg, slaapplaats voor onderweg.
Ik ben ondertussen tot het besef dat het niet zal zijn zoals met Jelle en dat ik zelf initiatief moet nemen. Alweer een hele hoop grenzen die ik over moet en het valt me zwaarder dan ik dacht. Hoe dichter de reis komt, hoe vaker ik van die kleine paniekjes voel en niet zo vastberaden meer ben. Maar ook hier komen we door... We learned from the best !