Trofea Lombardi Dag 3

Vandaag de allerlaatste wedstrijd voor Mats van dit jaar in Italië. Deze keer gaat bij ons ook de wekker om 5u30, omdat ik het geweldige idee had om mee met de motorboot te varen. Serieus, 5u30, dat is dus vroeger als een werkweek 🙄

Ja, ik moet er wat voor over hebben om mijn kind bezig te kunnen zien. 

Tegen 7u staan we met piepoogjes aan de motorboot. Maar het vroege uur is snel vergeten als we op het water zitten. 

Ze zeggen ochtendstond heeft goud in de mond, wel dat is op het Gardameer op dat uur wel degelijk het geval, vooral als de zon vanachter de bergen opstijgt. Ik geniet met volle teugen, maar de lucht vol kites te zien hangen doet mij in gedachten verzinken en dat in combinatie met de vermoeidheid is niet zo'n goed idee.

Tegen de helft van de manches word ik ook wat misselijk van het dobberen. Zeeziek op het Gardameer, wat een gedacht 😅 ik kan het onder controle houden tot de laatste gefinisht is, maar dan moet ik echt naar de kant.

Het was best een vermoeiende dag. Mats begon al heel boos aan zijn eerste manche na een kleine miscommunicatie met Jelle V. 

Het werd er niet beter op nadat hij in zijn 3de manche als laatste eindigde in de bronzen vloot. Boosheid verliep in verdriet en dan zondert Mats zich af. Hij vaarde na de wedstrijd bij ons weg en ik bleef met een krop in mijn maag achter. Ik kon niet meteen bij hem om hem te troosten en ook Finn kreeg daar de weerbots van die hij op mij uitwerkte. We zijn alle 3 heel moe en dat maakt ons superemotioneel.

Tegen dat ik alle koffers gepakt heb en groot deel de auto heb ingeladen is Mats zijn gemoed weer terug in orde en kan hij het allemaal weer beter relativeren.

Als afsluit van een prachtige vakantie gaan we met de 'bijna' hele bende nog lekker eten. Daar opnieuw een emo momentje 🤦‍♀️ maar alles komt goed.

Goed slapen vannacht om morgen terug wat kilometertjes huiswaarts te bollen.Back 2 reality.