Niks moet, niksen mag

De quote van dit weekendje. 

Rond 8u is Mats wakker, dus iedereen wakker. We blijven nog even snoezen, want vandaag moet er echt even niks. Geen hobby's, geen vroege verplichtingen. 

Alles gebeurd op een tandje lager dan gewoonlijk in het weekend en I like it. 

Samen gezellig rustig ontbijten, een uitgebreide zalige douche, wat gitaar oefenen, beetje schoolwerk. Dat beetje schoolwerk draaide minder goed dan verwacht, want Mats kon zich niet concentreren, en dat leidde als snel tot frustratie van hem en van mij, dus boeken weg en iets leuks gaan doen. 

We wandelen naar het strand en genieten, van de mooie nazomer, van elkaar.

En hoewel ik echt wel geniet van de jongens die zichtbaar een leuke tijd hebben, kan ik het niet laten om in gedachten te verzinken. Ik mis iemand waarmee ik het geluk kan delen. Ik mis Jelle, waarmee dit weekend  compleet zou zijn. 

Dus speel ik met de jongens mee spike ball, waarmee mijn gedachten en leeg gevoel even verdwijnen. 

Het plan was dat we helemaal tot aan de vuurtoren zouden wandelen om daar een sticker achter te laten (de vuurtoren is voor mij een herkenbaar punt : in onze jonge jaren zonder kinderen, kwamen we hier bijna wekelijks toen Jelle ging kitesurfen) maar via het strand moesten we de moed opgeven, en de dichtbegroeide duinenstruiken gooide roet in het eten. Ook de voetjes van de jongens wilden niet meer mee. 

Dus dan maar de terugweg ingezet en een ijsje eten. 11,5 km later komen we voldaan terug aan ons bear house. Een welverdiende aperitief denk ik dan!

Na de aperitief en een zalige douche gaan we hier in het vakantiepark iets eten. Niet gereserveerd natuurlijk, dus een plaatsje buiten (het koelt al heel erg af 's avonds) We moesten best lang wachten op ons eten, waardoor we snel afkoelden. Ik toch, want de jongens gingen spelen in de speeltuin. 

Weer even die realitycheck. Wanneer iedereen gezellig als gezin of met stel vrienden zit te praten en lachen, kan ik niet anders doen, dan hun gesprekken mee te volgen. Daar zit ik dan... Alleen... O wat klinkt dit zielig. Hup, terug dat molentje op volle toeren. 

We eten snel en keren snel weer terug naar ons huisje, waar we het vuurtje opnieuw aansteken. Wat kan ik hier toch van genieten. Vuurtje, jongens dicht bij mij en 100 sterren aan de hemel. En toen kwam Mats met het idee... Kom mama, we sturen een boodschap naar papa. Met een stok die net uit het vuur kwam en rookte, stuurde hij 'hallo papa, ik mis je' Waarop Finn niet langer achterbleef 'hallo papa, hoe is het daar?' 
Pijnlijk, maar o zo mooi 😍

Een fijne dag met ups en downs. 

Maar vooral genieten.

Slaapwel