Markt in Anduze

Markt in het dorp. En dat doen we uiteraard te voet, ookal is het vreselijk warm. Maar dat beetje beweging doet ons goed.We zijn dan ook superblij met het zwembad nadien. Die afkoeling komt als geroepen. Wanneer de jongens nog in het zwembad zitten en ik al aan het opdrogen ben op de enige vrije stoel, ontstaat alweer een pijnlijk momentje. De vrouw naast me vraagt in het Frans of ik toch de stoel aan de andere kant van haar niet wil hebben voor mijn man...Daar zit je dan, met een grijns op je gezicht, niet direct wetende wat te zeggen.... er komt enkel wat gestamel uit en 'nee hoor, ik ben hier alleen met de kinderen' .... ondertussen wordt mijn hart vanbinnen aan stukken gescheurd.Wat zou ik graag die stoel vrij hebben voor mijn man.De tranen schieten naar mijn keel. Ik heb afleiding nodig, even terug het water in.Soms schuilt het verdriet in zo'n klein hoekje en slaat het zo hard terug op de momenten dat je het niet verwacht.Er zijn vaak momenten dat ik me afvraag of dit wel de juiste beslissing was... overal waar ik rond me kijk zie ik de gezelligheid van gezinnetjes, kinderen die spelen met hun papa, vrouwen die hand in hand lopen met hun man, genietend van de kinderen.... Maar dan kijk ik naar mijn 2 schatten en weet ik dat het goed zit.