Happy birthday Jelle
Vandaag zou Jelle 40+1 worden. De tent en de auto zouden versierd zijn en we zouden er een leuke dag van maken.
De planning voor vandaag was vroeg opstaan en 1 of andere berg bewandelen tot aan de top, om zo dichtbij papa zijn verjaardagskusjes te gooien. Echter loopt de dag iets anders als in mijn hoofd omwille van de regen. Ik laat de kinderen rustig wakker worden en zoek een B plan, terwijl we rustig ontbijten.
Ondertussen wil dat B plan maar niet echt lukken, mijn hoofd staat op wandelen.
Kom, we wagen het erop, auto in en rijden richting bergen. De kabellift die we moeten pakken blijkt dicht voor het slechte weer. De moed zinkt me even in de schoenen... Wat nu... Er is geen plan B en ik weet het even niet meer, ik zie de jongens hun gezichtjes naar beneden zakken. Ik kan dit niet, weet niet hoe of wat...
Maar dan beslis ik in een onbezonnen moment om toch gewoon die berg op te rijden in de mist, we zien wel. Ik parkeer mijn auto ergens halverwege waar er wandelwegen blijken te zijn. Kom op jongens, we kunnen dit. Parkeerplaats even pinnen 📍 zodat we de auto toch terug vinden. Want 1 van mijn ergste nachtmerries hier in de bergen is de weg kwijt geraken met de jongens...
We stappen uit, ik adem een paar keer diep in en uit en we wagen het erop. Doel... Tot een top wandelen om daar een sticker van papa achter laten, maakt al niet uit welke top haha. Het wandelen begint in de regen en de mist, maar we hebben ons doel gevonden en we wandelen goedgemutst naar boven. Na een uur of 2, 2u30 bereiken we de top. Onderweg naar boven ruiken we bonenkruid, toch wel speciaal ! En kleven een sticker van papa hoog op de top met prachtig uitzicht. Hier begon de zon zelfs te schijnen.
Hoezee, well done team de Bruyne. Moe van het steeds klimmen, dalen we terug af richting auto. Natuurlijk doen we niet dezelfde weg, maar gaan we rond.... Nu ja... Op een geggeven moment komen we aan een cruciaal kruispunt... Pas veel later blijkt dat de verkeerde weg. De weg stuurt ons naar het verkeerde gepinde punt... Terug de berg op, maar helemaal langs de bergwand. Wel supermooi, zo echt de weggetjes die het klimmen in de bergen interessant maken. Halverwege begint het toch de dagen dat we mss de verkeerde weg opgaan. We stijgen, dalen, moeten echt bergbeklimmen en we komen op steeds dunnere weggetjes, naast de bergflank, waar ik eerlijk gezegd toch wel kleine paniekjes voel aankomen. Supergevaarlijk, mijn gevoel zegt dat er iets niet juist is.... En inderdaad bijna terug aan de top bekijken we de GPS opnieuw en merken we dat we totaal fout zitten.
OK 1 moment om te beslissen... Verdergaan op dit gevaarlijke pad, dat al niet echt een pad meer was, of terugkeren, dezelfde weg. Ondertussen is het 16u45 en is de paniek zichtbaar in mijn ogen en ik geef het door aan de jongens. Ok, niet meer verder omhoog, dezelfde weg terug, NU!
Wanneer we iets meer dan een uur later terug in de grote weien met koeien staan, zijn we gerust. We komen terug aan het cruciale kruispunt en kiezen onder raad van mats nu wel de goede weg. We moeten leren op elkaar te vertrouwen. Dit was een goede les.
Het was zwaar, en denk dat ik op een gegeven moment 10 kleuren heb gescheten.... Maar wat een fijne dag was dit uiteindelijk. Moe en voldaan de auto in. En bij het 1ste gezellig restaurant stoppen we om te eten en de klinken 🥂 op papa. Gelukkige verjaardag lieve papa, bedankt om een oogje in het zeil te houden! Het was een echte onbezonnen de Bruyne wandeling vandaag 😉
Sorry Mathias en Marianne dat we niet meer in het restaurant zijn geraakt, dat maken we snel goed 😘
Ik denk dat er 3 zijn vandaag die niet veel nodig zullen hebben om te slapen 💤