Fügen Oostenrijk

23-07-2021
Hier zijn we dan, het mooie Oostenrijk, de gevreesde, maar o zo prachtige bergen.

Ik hoor me 15 jaar geleden nog tegen Jelle zeggen... "Wat! Oostenrijk in de zomer en wandelen??! Ge zijt zot zeker!"

Nu sta ik hier helemaal alleen met mijn 2 jongens ...  wie had dat ooit gedacht 🙈 mijn hart al enkele jaren verkocht aan de bergen.

De autorit naar hier duurde eindeloos....7u voor amper 450 km. We reden van de ene in de andere file in Duitsland, superfrustrerend! Gelukkig nog steeds 2 voorbeeldige kinderen in de auto mee.


Rond 16u komen we aan ons appartement. Het was even zoeken en ik mocht alvast mijn beste Duits naar boven halen, maar we zijn er geraakt en onthaalt door een superlieve gastvrouw (die wel heel snel Duits praat, haha... ach, we trekken onze plan en blijkbaar zijn we toch verstaanbaar)


Mats is vanaf dat we Oostenrijk binnen rijden opvallend stil. Na de boodschappen vraag ik hem er naar en daar komt de gevreesde reactie... Ik mis papa zo en ik weet niet of wij dat wel gaan kunnen zoals papa, zo gaan wandelen in de bergen. 

Knal, right in my face... Dezelfde angst die ik heb, sluimert dus ook bij de jongens. Met tranen in mijn ogen, maar met mijn grootste glimlach probeer ik hem gerust te stellen. Het zal helemaal niet hetzelfde zijn als met papa, maar wij kunnen dit ook lieve schat. Hopelijk zal dit de volgende dagen blijken... We hebben alvast een kleine houvast, want 4 jaar geleden waren we ook in deze regio. We moeten ergens beginnen toch 😎

We verzetten onze gedachten met een lekkere apero en we spelen een spel vanavond.