Papa 40 / Gerlossteinbahn
We hebben gisteren je dag al een beetje ingezet met mooie en warme herinneringen, vandaag maken we er nieuwe.
Het is onze laatste echte wandeldag in Oostenrijk, dus we maken er wat van.
Ik kom op het geweldige idee om de Gerlos te doen. Blijkbaar zijn er daarboven 4 zip lines. Ik zeg er nog niks van tegen de jongens omdat ik eerst zelf even wil aftoetsen hoe steil ze zijn 🙈
De weg naar daar was alweer eentje om u tegen te zeggen. Daar had ik even geen rekening mee gehouden, kwestie van op de laatste dag toch nog wat grenzen te verleggen hihi. Maar check, we did it!
Wanneer we boven komen is het niet zo duidelijk allemaal. Soit, we vertrekken richting buikgevoel met uiteraard het eerste kwartier een zagende Finn, maar die dan zoals altijd helemaal van gemoed veranderd eens we goed op weg zijn. Finn: "Volgende keer als ik nog eens zaag of een gezicht trek, mag je me negeren mama" 🙄😂😂
Echt die Finn, zo voorspelbaar! Gelukkig ken ik mijn kind en had ik al lang begrepen dat ik hem eerst wat moet laten zagen en gewoon mijn zin moet doordrijven haha. Al snel hebben de jongens door dat er zip lines zijn en gaan we op zoek naar de start. We vinden de hoogste van de 4 bovenaan de berg, maar nergens een plaats om in te checken. We drinken daar wat in een hütte en stappen langs de andere kant terug naar beneden... Daar loopt het even fout en geraken we van het pad af en helemaal de weg kwijt. Spannend wel, maar their is only one way denk Ik dan, en dat is naar beneden. Ondertussen ga ik ook 3 keer flink onderuit, zitten er grote mieren (die echt bijten🙈) en wordt Finn toch wel een beetje ongerust. Mats vindt het superspannend, maar is er tegelijk ook niet helemaal gerust in.
"Mama, wel cool, nu doen we echt zoals met papa" 🤷♀️ terwijl hij toch wel een lichte tred naar beneden zet. Wanneer we langs de koeien komen doen ze beide bijna helemaal in hun broek. Een halfuurtje later staan we gelukkig terug op het wandelpad.
De start van de Zipline was dus blijkbaar daar waar we deze morgen vertrokken waren. We wachten nog een dik half uur op de volgende groep die kan vertrekken en krijgen daar te horen dat Finn niet mee kan omdat hij te licht weegt. Grote teleurstelling alom natuurlijk (vooral een boze Mats, omdat hij nu alleen zou moeten gaan en dat uiteraard niet ziet zitten... zo van die momentjes waarop het gemis van papa nog eens extra benadrukt wordt en ik het hard te verduren krijg van Mats) Geen zipline voor ons dus. Gelukkig is het snel vergeten als ik afkom met een lekkere aperitief voor papa.
Schol papa!!
Wonder boven wonder zijn ze al een half uur samen aan het spelen geraakt, zonder ruzie..... 💕..... 🙄🤔 Had beter niet te luid geroepen hihi